Στο χωριό την εποχή της… αφθονίας

Η μπάλα με το κορδόνι

Ήταν η εποχή που αν ένα παιδί είχε στην κατοχή του μια μπάλα (ανεξαρτήτως μεγέθους) σταλμένη από την Αμερική ή δώρο από συγγενείς από την Αίγυπτο ή να την είχε φέρει κάποιος ναυτικός από το καράβι, ήταν προνομιούχος.
Όταν ήμασταν Πέμπτη τάξη στο σχολείο υπήρχε μια μπάλα, με κορδόνι, που ο δάσκαλος την έκρυβε στο μετέπειτα γραφείο που λειτουργούσε σαν αποθήκη, την οποία παίρναμε μαζί μας στην εκδρομή για να παίξουμε με τους Χαλκούσους στην «ΛΙΜΝΗ» και να ακολουθήσει στο τέλος ο καθιερωμένος καυγάς.
Το γραφείο ήταν ασοβάντιστο εξωτερικά και είχε σκαλότρυπα. Έτσι κάθε Σάββατο απόγευμα κανονίζαμε με τις επιμελήτριες, πολλές φορές με απειλή ξυλοφορτώματος, να βάλουν την ξεφούσκωτη μπάλα κοντά στο σκαλότρυπο. Ετσι όταν είμαστε βέβαιοι ότι είχε φύγει ο δάσκαλος την βγάζαμε από το σκαλότρυπο και είχαμε μπάλα για όλο το Σαββατοκύριακο.
Είχαμε βέβαια και τα ατυχήματα. Κάποια Κυριακή απόγευμα η μπάλα χτύπησε στα σύρματα της περίφραξης και τρύπησε. Και δεν έφθανε η στεναχώρια μας που δεν τελείωσε ο «αγώνας», αλλά έπρεπε και να την επισκευάσουμε γρήγορα. Τρέξαμε τότε στους μεγαλύτερους που είχαν ποδήλατα να βρούμε μπάλωμα και βενζινόκολλα. Τότε βρέθηκε ο Κυριάκος Κοιλιάρης που την επισκεύασε και σκοτεινά πιά την βάλαμε στη θέση της.
Ο δάσκαλος βέβαια δεν έμαθε ποτέ πως χάλασε η μπάλα αφού μια ή δυο φορές τη χρησιμοποιήσαμε. Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα να το είχε καταλάβει, αλλά γνωρίζοντας την οικονομική κατάσταση των κατοίκων του χωριού, να έκανε ότι δεν το αντιλήφθηκε.

Χίος, 21 Ιανουαρίου 2021

Γιάννης Ζωφός